ILIPOISHIA:
Treni
ilizidi kushika kasi, ikafika kipindi nikawa nahisi kwamba haikanyagi kwenye
reli bali inapaa angani kwa jinsi ilivyokuwa ikienda kasi. Ghafla, nilipogeuka
huku na kule, nilishtuka kugundua kwamba nilikuwa nimebaki peke yangu kwenye treni
hilo, sikukumbuka kama kuna sehemu lilisimama, nikawa najiuliza wale abiria
wengine wameenda wapi?
SASA
ENDELEA...
Kuna wakati nilihisi pengine huenda
nilikuwa kwenye ndoto lakini bado sikuwa na uwezo wa kuthibitisha kwamba ile
ilikuwa ni ndoto, maisha halisi au kitu gani, kila kitu kilikuwa gizani. Treni
lilizidi kushika kasi, moshi mwingi ukiwa unazidi kuingia ndani na kufanya hata
ule mwanga hafifu niliokuwa nauona awali nao umezwe na moshi huo mweusi.
Ghafla, nilihisi kama naguswa na mtu
pembeni yangu, nikajikuta nikiruka kwa hofu kubwa, nilipogeuka na kumtazama
aliyenigusa, alionesha ni mwanamke kwa jinsi alivyokuwa amevaa lakini uso wake
alikuwa ameuinamisha chini.
“Jamal! Jamal, ni wewe?” alisema yule
mtu kwa sauti ya chini lakini ambayo ilisikika vizuri licha ya kelele ya vyuma
vya treni lile, muungurumo mkubwa na upepo uliokuwa unavuma.
Badala ya kuitikia, niligeuka na
kumtazama kwa hofu kubwa mno, yeye wala hakugeuka kunitazama zaidi ya kuendelea
kujiinamia vilevile, akisubiri majibu kutoka kwangu. Licha ya zile kelele na
yeye mwenyewe kuzungumza kwa sauti ya chini, bado niliweza kuitambua vyema
sauti hiyo, haikuwa ngeni kabisa masikioni mwangu.
“Mbona hunijibu!” aliuliza tena lakini
tofauti na mwanzo, sauti yake ilisikika kwa nguvu ikiambatana na mwangwi ambao
uliyaumiza masikio yangu.
“Wewe ni nani?” nilimuuliza lakini
nikashangaa sauti haitoki, nikakumbuka sheria za huko ambapo haraka nilifumba
mdomo na kuzungumzia moyoni, sauti kubwa ikasikika lakini badala ya kunijibu,
nikamuona akiinua uso wake taratibu na kunigeukia.
“Mungu wangu!” nilijisemea kwa hofu
kubwa. Kwa msaada wa mwanga hafifu uliokuwepo ndani ya treni hiyo, niliweza
kumtambua kwamba yule mtu alikuwa ni Shenaiza lakini tofauti na yule
ninayemfahamu, maeneo yake ya kwenye macho yalionesha kutokuwa na macho ya
kawaida kama binadamu wengine, yalikuwa meusi tii ambayo hata sijui
niyafananishe na nini.
“Ni mimi Shenaiza, au umenisahau? Nataka
kukufuata huko uliko, nimechoka maisha ya duniani, nichukue Jamal!” alisema na
kuanza kugugumia kwa kilio kilichoonesha kwamba yupo kwenye maumivu makali mno.
Nilishindwa kuelewa kilichokuwa
kinaendelea, muda mfupi uliopita nilikuwa nikizungumza naye katika kile
mwenyewe alichoeleza kwamba yupo ndotoni na ameniona mimi kama mzimu, lakini
muda huo tulikuwa tukizungumza kwa kawaida, akiniambia kwamba anahitaji
nimchukue!
Kwanza nilishangaa, nimchukue kumpeleka
wapi? Na hapo tulipokuwepo ni wapi? Na yeye alitokea wapi kwa sababu wakati
mimi napanda kwenye treni hilo la ajabu, hakuwepo, aliingiaje? Nilijiuliza
maswali mengi yaliyokosa majibu.
“Mbona unanishangaa hivyo Jamal?”
aliniuliza huku mkono wake mmoja akinishika shingoni, nikashangazwa na jambo
jingine kwamba mwili wake ulikuwa wa baridi kuliko kawaida. Nilitamani kupiga
kelele kwa hofu niliyokuwa nayo, nilihisi kama nimekutana na kiumbe wa ajabu
mwenye sura ya kibinadamu na sasa alikuwa anataka kuyakatisha maisha yangu.
“Usiniogope Jamal! Hata mimi mwanzo
nilikuwa nakuogopa lakini hushangai sikuogopi tena?”
“Kwani hapa ni wapi Shenaiza na wewe
umefikaje huku?”
“Mh! Hata mimi sielewi hapa ni wapi
lakini nafikiri tunaelekea sehemu nzuuuri ambayo ndiyo itakuwa makazi yetu ya
milele, si unajua duniani tunapita tu?”
“Sijakuelewa, kwa hiyo hapa siyo
duniani?”
“Siyo duniani Jamal, duniani si kule tulikokuwa
tunaishi siku zote? Kwani unaona hapa kunafanana na kule?”
“Sasa kama siyo duniani ni wapi na wewe
imekuwaje uje huku?”
“Sijui hapa ni wapi, mimi nimekuja huku
kwa sababu nimechoka kuishi, yaani kila siku wananichoma dawa za usingizi,
nikiamka tu wananichoma tena, leo nimeamua kujiovadozi kwa makusudi ili nife?”
“Niniii? Shenaiza, unazungumzia nini
mbona sikuelewi?”
“Nimeamua kukufuata Jamal, kwa kuwa wewe
ulikufa na mimi nikiwa ndiyo chanzo, nimeamua na mimi nife tu.”
“Lakini mimi sijafa Shenaiza, mimi niko
hai.”
“Ungekuwa hai ndiyo ungekuwa huku? Acha
kujidanganya Jamal!”
“Hapana sijafa! Mimi sijafa! Niko
haiii,” nilisema kwa sauti kubwa iliyofuatiwa na kilio.
***
Hali ilikuwa ya patashika nguo kuchanika
ndani ya makazi ya siri ndani ya jumba la kifahari la baba yake Shenaiza,
lililokuwa Kurasini. Hakuna ambaye alielewa nini kimetokea kwa sababu kama
ilivyo kawaida, Shenaiza alizinduka kutoka usingizini baada ya dawa alizokuwa
amedungwa awali kuisha nguvu.
Tofauti na awamu zote, safari hii alipozinduka
usingizini, alijikokota na kuinuka
kutoka kitandani kwake, akasogelea mpaka kwenye kabati lililokuwa ndani ya
chumba hicho. Mfanyakazi maalum aliyepewa jukumu la kuhakikisha anapata huduma
zote muhimu, alishtuka kumuona akiwa amefungua kabati, ikabidi amuwahi na
kumlaza kitandani.
“Nasikia njaa sana, kaniletee chakula,”
alisema Shenaiza, harakahara yule mhudumu akatoka kwenda kumletea chakula kwani
tayari kilishaandaliwa kwa ajili yake. Alipotoka tu, Shenaiza alisimama na
kurudi tena pale kabatini.
Muda mfupi baadaye, alichukua kichupa
kidogo pamoja na bomba la sindano, harakaharaka akarudi pale kitandani kwake na
kujilaza, akavificha vile vitu chini ya mto. Mhudumu alipoingia akiwa na sinia
lililokuwa limejaa vyakula vya kila aina, Shenaiza alitulia kimya kama hajui
kinachoendelea.
Yule mhudumu alimuandalia chakula ambapo
tofauti na alivyotegemea kwamba atakula kwa sababu alikuwa na njaa kama
mwenyewe alivyodai, Shenaiza alishikashika tu kisha akamwambia atoe.
“Mbona sasa hujala?”
“Hamu ya kula imeniisha ghafla, weka
nitakula baadaye.”
“Lakini dada, mimi nilikuwa na ushauri
mmoja juu yako. Unajua baba anakupenda sana ila anase...”
“Shiii! Ishia hapohapo, we toa vyakula
vyako kisha uondoke, sitaki kusikia kitu chochote kwa sasa, niache,” alisema
Shenaiza kwa sauti iliyoonesha kutokuwa na masihara hata kidogo.
Yule mhudumu alikusanya vyombo vyake na
kutoka nje, akawaacha walinzi wakiwa mlangoni hapo kumlinda Shenaiza kama
walivyoelekezwa na baba yake.
Baada ya mhudumu huyo kutoka,
harakaharaka Shenaiza alichukua kile kichupa kilichokuwa na maandishi
yaliyosomeka Diazepam, akakitingisha na kuchukua bomba la sindano, akavuta dawa
nyingi kiasi cha kulifanya bomba lote lijae, akachukua mtandio wake na kujifunga
mkononi kwa nguvu, akatafuta mshipa mkubwa wa damu.
Akajichoma na kuanza kuisikumia ile dawa
ndani ya mshipa wake wa damu. Hakuweza kuimaliza yote, aliposukuma kiasi cha
nusu ya bomba kuingia mwilini mwake, usingizi mzito ulimpitia, akalala huku bomba
hilo likiwa bado linaning’inia mkononi.
Yule mhudumu aliporudi kwa mara ya pili
kuja kumalizia vyombo vichache vilivyosalia, alishtuka kupita kiasi baada ya
kuona damu nyingi ikiwa inatoka kwenye mkono wa Shenaiza na kulowanisha shuka
lake huku mwenyewe akitapatapa kama anayetaka kukata roho, mapovu yakimtoka kwa
wingi mdomoni na puani.
Harakaharaka, huku akilia, aliwaita
walinzi ambao nao walimuita daktari wa familia hiyo, muda mfupi baadaye wote
wakawa wamejaa ndani ya chumba hicho wakijaribu kuokoa maisha ya msichana huyo
lakini ilionesha kwamba tayari walikuwa wamechelewa.
Je, nini kitafuatia? Usikose Ijumaa
kwenye Gazeti la Championi Ijumaa.
NB:
Kufuatia maombi ya wasomaji wetu, sasa simulizi hii itakuwa inatoka mara mbili
kwa wiki; Jumatatu kwenye Championi Jumatatu na Ijumaa kwenye Championi Ijumaa.
No comments:
Post a Comment