ILIPOISHIA:
“Kwa nini unanifanyia hivi Togo? Ina
maana nimekosea kukupenda?” alisema huku machozi yakizidi kumtoka, nikaanza
kumbembeleza huku nikimfuta machozi, nikimchombeza kwa maneno matamu, zoezi
hilo lilienda sambamba na kupashana misuli, tayari kwa mpambano wa kukata na
mundu.
SASA ENDELEA...
Sijui baba alijuaje kinachotaka
kufanyika kule chumbani kwani wakati tukiwa kwenye maandalizi ya mwishomwisho
kuelekea kwenye mpambano huo wa kirafiki, kila timu ikiwa imekamia mchezo,
tulishtuka baada ya kusikia mlango ukigongwa kwa nguvu, Rahma akakurupuka na
kuvaa nguo zake harakaharaka, mlango ukawa unaendelea kugongwa kwa nguvu.
Ilibidi na mimi nivae zangu na kwenda
kufungua, baba akaingia mzimamzima akiwa ameongozana na baba yake Rahma.
“Kuna nini kinachoendelea hapa,” baba
aliuliza huku akitazama huku na kule. Hali aliyoikuta mle ndani, ilitosha kutoa
majibu juu ya kilichokuwa kikitaka kufanyika, nikavaa sura ya ‘ukauzu’ na
kumjibu:
“Rahma alikuwa ananitoa miiba miguuni.”
“Miba gani?” baba aliniuliza kwa ukali,
ikabidi niinue nyayo zangu na kumuonesha, wote wawili wakanisogelea na kuanza
kunitazama kwa makini. Niliona wametazamana kisha wakapeana kama ishara fulani.
“Rahma nenda kwa wenzako jikoni, kesi
yako itaamuliwa na mama zako,” baba yake Rahma alisema kwa sauti ya chini,
harakaharaka Rahma akasimama na kutoka, huku akionesha dhahiri jinsi alivyokuwa
na hofu ndani ya moyo wake.
“Najua unampenda binti yangu Togo, lakini
nakuomba sana mwanangu, ukifanya naye mapenzi tutampoteza, yeye si miongoni mwa
jamii yetu na mwili wake hauna kinga yoyote, hebu zingatia sana ninachokwambia,
nakuomba usimguse,” baba yake Rahma alizungumza kwa sauti ya chini lakini yenye
msisitizo mkubwa.
Tofauti na baba ambaye kila akiongea
alikuwa akifokafoka, baba Rahma alikuwa akizungumza kwa utaratibu sana na
nikajikuta nikimuelewa sana.
Jambo ambalo nilishindwa kulikataa ndani
ya moyo wangu ni kwamba nilikuwa nikimpenda sana Rahma kwa hiyo akili za
harakaharaka zilianza kunituma kufikiria namna ninavyoweza kukivuka kikwazo
kilichokuwepo kati yetu kwani kiukweli sikuwa tayari kumpoteza.
“Kwa hiyo na yeye akiwa miongoni mwetu
tutaruhusiwa kuoana?” niliuliza swali ambalo liliwafanya baba na baba Rahma
watazamane kwa sekunde kadhaa.
“Lakini si unajua kwamba mwenzako
anasoma na siku chache zilizopita mama yake alikuwa akifuatilia mambo ya chuo?”
“Hata akimaliza hakuna shida,” nilijibu
huku nikiwa na wasiwasi na atakachokisema baba.
“Wewe mtoto mpumbavu sana, yaani
umeshupalia kabisa, ina maana hujui kama nyie mmeshakuwa ndugu? Halafu hiyo
michezo ya mapenzi umeianza lini wakati wewe bado mdogo?”
“Lakini baba mimi nampenda Rahma.”
“Unampenda? Unajua maana ya kupenda
wewe? Toka lini wewe ukampenda mtu? Hebu toa wendawazimu wako hapa, yaani
badala uelekeze nguvu kwenye ulimwengu mpya tuliokufunulia unaanza mambo yako
ya mapenzi hapa, una akili wewe?” baba alinifokea.
“Hapana, huna haja ya kuwa mkali mzee
mwenzangu,” baba yake Rahma alimkatisha baba kisha akanisogelea pale nilipokuwa
nimekaa.
“Unampenda kwa kiasi gani?”
“Nampenda sana baba.”
“Lakini nyie mmeshakuwa ndugu?”
“Mbona undugu wetu siyo wa damu?”
“Kama kweli unampenda, nakuomba
uzingatie nilichokwambia, hayo mengine tuachieni sisi wazazi wenu,” baba yake
Rahma alisema kwa upole. Ilihitaji ujasiri mkubwa kuzungumza mambo yale mbele
ya baba lakini kwa kuwa baba Rahma alikuwa mwelewa, na mimi nilijikuta nikipata
nguvu.
Majibu aliyonipa, yaliufanya moyo wangu
ufurahi sana, nikajiapiza kwamba sitakutana naye tena kimwili kwa kuhofia
kumpoteza lakini nikawa nafikiria mbinu nyingine mbadala na harakaharaka akili
zangu zilinituma kutafuta muda wa kutosha wa kukaa na Rahma na kumweleza ukweli
kuhusu mimi, baba na baba yake na mwisho nimshawishi na yeye ajiunge kwenye
jamii yetu.
Tayari nilishaanza kuona dalili za
ushindi, tabasamu pana likachanua kwenye uso wangu, hisia tamu zikawa zinapita
kwenye mishipa yangu huku nikivuta picha ya miaka kadhaa baadaye, nikiishi na
Rahma kama mume na mke halali.
“Kilichotuleta hapa siyo hiki
tulichokuwa tunakizungumza,” baba yake Rahma alivunja ukimya, baba akawa
anatingisha kichwa kukubaliana naye huku akiwa amenitolea macho ya ukali.
“Leo umefanya kitu cha ajabu sana na
kama isingekuwa nguvu za ziada kutumika, ungeweza hata kuuawa kule Mlandizi,
kama hiyo haitoshi umesababisha majanga mengine ambayo hayakuwepo kwenye
ratiba, umesababisha yule dereva wa bodaboda amepoteza maisha,” alisema baba
yake Rahma, kauli ambayo ilinishtua kuliko kawaida.
Kilichonishtua zaidi ni kusikia kwamba
yule dereva wa bodaboda amekufa, moyo ulishtuka kuliko kawaida.
“Kibaya zaidi umesababisha watu hapa
mtaani waanze kututilia mashaka, kwa nini umeenda kumroga huyo kijana dereva wa
Bajaj hapo nje? Hujui kama ni hatari sana watu kujua kama unajishughulisha na
haya mambo ya giza? Mtoto mpumbavu sana wewe,” baba aliongezea kwa ukali, nikajiinamia
kwani kiukweli nilikuwa nimefanya makosa makubwa.
“Lakini nilikuwa nataka kujifunza,”
nilijibu kwa sauti ya chini, baba yake Rahma akaniambia kwamba mambo hayo huwa
hujifunzi kama unavyojifunza mambo mengine, bali kuna utaratibu wake.
Akaniambia kwamba nilichokifanya
kilikuwa makosa makubwa kwa watu wa jamii yetu na kama zilivyo sheria, yeyote
anayeenda kinyume lazima akumbane na rungu la Mkuu. Kauli hiyo ilizidi
kunitisha moyoni mwangu, nikajaribu kuvuta taswira ya Mkuu, yule kiongozi wa
watu wa jamii yetu, hofu ikazidi kunijaa.
“Ili kumfurahisha, inabidi usiku wa leo
ufanye juu chini nyama zipatikane, tukifika tutaenda kukuombea msamaha na kwa
kuwa utakuwa na mzigo, bila shaka atakupa adhabu ndogo, kinyume na hapo anaweza
hata kuamuru uliwe nyama ukiwa hai,” alisema baba yake Rahma, nikajikuta
nikitokwa na kijasho chembamba.
Baba Rahma aliniona hali niliyokuwa
nayo, akaniambia nisijali watanisaidia lakini kitu cha kwanza, ilikuwa ni
lazima nikatoe sadaka ya kitu ninachokipenda zaidi, nje ya familia yangu.
Sikumuelewa kauli yake hiyo,
akanifafanulia kwamba wanaposema kitu, kwenye imani yao wanamaanisha mtu kwa
hiyo ilikuwa ni lazima nimfikirie rafiki yangu ninayempenda zaidi ambaye ndiye
angetolewa kafara usiku ili mimi nisamehewe na Mkuu kwa kitendo changu cha
kwenda kwenye msiba wa mtu ambaye tumemla nyama na mimi ndiye niliyesababisha
kifo chake.
“Mimi sina rafiki hapa mjini, kwanza
sijazoeana na mtu yeyote,” nilijitetea, baba akaniambia kwamba anawajua
marafiki zangu wengi tu Chunya.
“Sasa nitaendaje Chunya?”
“Hutakiwi kuhoji kwa sababu hakuna
kisichowezekana, unachotakiwa ni kututajia mtu, vinginevyo wewe ndiyo utaaliwa
leo,” baba alisema, mapigo ya moyo wangu yakawa yananienda mbio kuliko kawaida.
Nimewahi kusikia kwamba wachawi huwa na
kawaida ya kuwatoa kafara watu wao wa karibu na ndiyo maana watu wakishajua
kwamba wewe ni mchawi wanajitenga na kukuogopa sana lakini nilikuwa naona kama
ni hadithi za kufikirika tu, lakini sasa yalikuwa yamenifika.
Ni kweli nilikuwa na marafiki wengi
wanaonipenda kule nyumbani Chunya lakini sikuwa tayari hata kidogo kuona mtu
yeyote asiye na hatia anapatwa na matatizo kwa sababu yangu. Nilijikuta
nikijilaumu sana kwa upumbavu wangu wa kutaka kwenda kujionea mwenyewe
kilichotokea kule Mlandizi.
“Tunasubiri jibu lako,” baba alinizindua
kutoka kwenye lindi la mawazo.
Je, nini kitafuatia? Usikose next issue.
No comments:
Post a Comment