ILIBIDI nisogee mpaka kwenye maegesho ya bodaboda
nikiamini pale itakuwa rahisi kuzungumza na dereva yeyote ili aniwahishe kabla
ile ‘ambulance’ haijapotea kabisa. Nilipopiga hatua moja, nilijiona kuwa
mwepesi sana halafu tambo lilikuwa refu sana tofauti na kawaida.
Sehemu ambayo ningetembea hata hatua ishirini,
nilipiga hatua mbili tu, nikawa nimeshafika pale kwenye bodaboda.
SASA ENDELEA…
“OYA mambo vipi mkubwa!” nilimsalimu dereva wa
bodaboda aliyekuwa pembeni yangu kwa bashasha kubwa lakini hakuniitikia, akawa
anaendelea kuifutafuta bodaboda yake.
Nilirudia kumsalimu lakini bado hakunijibu chochote
na wala hakuonyesha kama ananisikia. Nilimgusa begani lakini bado ilikuwa ni
kazi bure, aliendelea kufutafuta bodaboda yake, nikabaki nimepigwa na butwaa.
Ilibidi nimsogelee dereva mwingine wa bodaboda, naye
nikamsalimia kwa bashasha lakini hakunijibu, nikarudia tena na tena lakini bado
hali ilikuwa ileile, nikaenda kwa watatu ambaye alikuwa akipiga stori na
wenzake, naye akaonyesha kutonisikia.
“Kwani imekuwaje? Mbona sielewi kinachoendelea?”
nilijisemea huku nikianza kutetemeka kwa hofu kubwa, mwisho niliamua kufanya
jambo moja, nilipaza sauti kwa nguvu nikiita ‘bodabodaaa!’ niliamini yeyote
ambaye atakuwa wa kwanza kuniona basi nitamchukua huyohuyo lakini wapi! Kila
mmoja aliendelea na mambo yake.
